Pinagtagpo Pero Di Tinadhana: Ang Sakit Ng 'What If?'

Alam niyo ba guys, yung pakiramdam na napagtagpo kayo ng tadhana pero sa huli, hindi pala kayo para sa isa't isa? Yung tipong parang perfect na yung lahat, tapos biglang, BOOM, wala na. Ito yung tinatawag nating "pinagtagpo pero di tinadhana", at aminin natin, ang sakit niyan, sobra. Parang isang kanta na paulit-ulit mong pinapakinggan, yung tipong alam mo na yung ending pero umaasa ka pa rin na baka sakali, magbago. Sa article na 'to, guys, pag-uusapan natin kung bakit ganito kasakit yung sitwasyong 'to, paano natin haharapin yung mga tanong na "what if?", at paano tayo babangon mula sa ganitong klase ng pag-ibig na nauwi sa wala. Kasi naman, diba? Sino ba naman ang hindi nakaranas ng ganito? Yung tipong akala mo na siya na, yung magiging forever mo, tapos biglang nawala na parang bula. Ang hirap tanggapin, pero kailangan nating harapin. Tara, simulan na natin ang ating journey sa pag-unawa at paghilom.

Ang Sakit ng Pag-asa na Nauwi sa Wala

Unang-una, guys, pag-usapan natin kung bakit ba talaga masakit yung "pinagtagpo pero di tinadhana" na senaryo. Ang pinakadahilan dito ay yung hope o pag-asa. Kapag napagtagpo tayo ng tadhana sa isang tao, natural lang na magkaroon tayo ng expectations. Nagsisimula tayong mangarap, magplano, at isipin na sana, ito na yung forever. Imagine mo, nakahanap ka ng taong sobrang click mo, pareho kayo ng gusto, pareho kayo ng pananaw sa buhay, at higit sa lahat, sobrang saya mo kapag kasama mo siya. Lahat ng signs, parang nagsasabi na, "Oo, sila na talaga." Pero kapag hindi pala nauwi sa kasal o pangmatagalan, parang sinampal ka ng realidad. Yung mga pangarap na binuo mo, biglang gumuho. Yung mga plano, biglang naging malaking "what if?" Ang pinakamasakit dito, guys, ay yung realization na kahit gaano pa kayo ka-compatible, kahit gaano pa kayo kasaya, may mga bagay talaga na hindi nakatakda para sa atin. Minsan, ang pagmamahal ay hindi sapat. Minsan, kailangan ng tamang timing, tamang tao, at tamang sitwasyon. At kapag isa lang dito ang wala, kahit anong pilit niyo, mahirap talagang maging "forever" kayo. Ito yung klase ng sakit na hindi mo agad malilimutan, kasi naramdaman mo talaga yung saya, yung pagmamahal, bago pa man ito tuluyang mawala. Parang isang magandang pelikula na biglang nag-cut sa ending. Nakakainis, diba? Kaya naman, importante na kilalanin natin itong sakit na 'to para mas madali nating ma-process at makapag-move on.

Ang Mabigat na Tanong: "What If?"

Sige na, aminin na natin. Kapag nangyayari ang "pinagtagpo pero di tinadhana", ang unang-unang pumapasok sa isip natin ay yung mga salitang, "What if?" Ito yung tinatawag nating regret at what-ifs. "What if hindi ko sinabi yun?" "What if hinabol ko siya?" "What if mas nagtiyaga ako?" Guys, natural lang yan. Yung utak natin, parang naghahanap ng mali, ng dahilan kung bakit hindi nangyari yung inaasahan natin. Para tayong detective na nag-iimbestiga sa sarili nating puso, naghahanap ng clues kung saan nagkamali. Ang problema lang dito, guys, ay yung mga tanong na 'to ay walang sagot. Dahil kung nagkaroon ng sagot at napatunayan mong may iba pa palang puwedeng mangyari, mas lalo kang mahihirapan. Ang ginagawa ng mga "what if" na 'to ay para bang kinukulong ka sa nakaraan. Paulit-ulit mong pinipiga ang utak mo sa mga possibilities na hindi naman talaga nangyari. Ang mas nakakasakal pa, yung mga taong nakapaligid sa atin na minsan, imbes na makatulong, lalo pang nagpapalala. "Sabi ko na nga ba eh." "Dapat kasi ganito ka." Guys, bawat relasyon, bawat desisyon, may sariling kwento yan. Hindi natin pwedeng i-judge based sa hindsight. Ang pinakamahalaga ay kung ano yung nangyari, at kung paano tayo matututo mula dito. Kailangan nating tanggapin na may mga bagay na hindi na natin mababago. Ang kailangan nating ituon ay yung mga bagay na kaya pa natin, at yun ay ang pag-move on. Ang pagtanggap na yung taong yun ay para lang sa isang chapter ng buhay mo, hindi sa buong libro. Mahirap, oo, pero kailangan.

Ang Sining ng Paghilom: Paano Babangon?

Okay guys, alam kong mahirap pero kailangan na nating pag-usapan kung paano nga ba tayo babangon mula sa sakit na ito. Ang unang hakbang, syempre, ay ang pagtanggap. Tanggapin natin na hindi lahat ng magaganda ay pangmatagalan. Tanggapin natin na kahit gaano niyo kamahal ang isa't isa, kung hindi talaga kayo para sa isa't isa, wala tayong magagawa. Ito yung pinakamahirap na parte, pero kapag nagawa mo 'to, malaking bagay na yun. Pangalawa, bigyan mo ng espasyo ang sarili mo. Hindi ibig sabihin nito ay kakalimutan mo agad yung tao, pero kailangan mo ng distansya. Huwag mo munang i-stalk sa social media, huwag mong paulit-ulit na balikan yung mga messages niyo. Mag-focus ka muna sa sarili mo. Gawin mo yung mga bagay na nagpapasaya sa'yo. Bumalik ka sa mga dati mong hobbies, mag-aral ng bagong skill, o kaya naman ay lumabas kasama ang mga kaibigan mo. Ang importante ay maalala mo ulit kung sino ka bukod sa kanya. Pangatlo, mag-focus ka sa positibo. Oo, alam kong ang daming masasakit na alaala. Pero isipin mo rin yung mga magagandang bagay na natutunan mo sa kanya at sa relasyon niyo. Baka naman natuto kang maging mas pasensyoso, mas mapagmahal, o kaya naman ay mas matatag. Yung mga aral na yan, dalhin mo sa mga susunod na kabanata ng buhay mo. Pang-apat, maging patient sa sarili mo. Hindi overnight ang paghilom. Magkakaroon ng mga araw na masaya ka, at may mga araw na babalik yung sakit. Normal lang yan. Huwag mong pilitin ang sarili mo na maging okay agad. Hayaan mong maramdaman mo yung sakit, pero huwag kang magpapalunod dito. At ang pinakahuli, manalig ka sa tadhana, pero sa tamang paraan. Hindi ibig sabihin na hindi kayo nagkatuluyan ay wala nang tadhana para sa'yo. Baka naman yung taong yun ay naging stepping stone lang para sa mas maganda pang darating. Kailangan mo lang maniwala na may nakalaan para sa'yo, at darating din yan sa tamang panahon. Tandaan mo, guys, ang pag-ibig ay hindi isang kumpetisyon. Hindi ito karera. Ito ay isang paglalakbay. At kung minsan, yung mga paglalakbay na ito ay may mga liko-liko, at minsan, may mga tao tayong makakasalamuha na magpapatibay sa atin, kahit hindi sila ang ating "the one". Ang mahalaga ay lumabas tayo na mas malakas at mas matalino.

Ang Musika ng Pag-asa

Sa huli, guys, ang kwento ng "pinagtagpo pero di tinadhana" ay parang isang malungkot na kanta. Pero tulad ng bawat kanta, mayroon din itong ending. At ang ending na 'to ay hindi ang katapusan ng lahat. Ito ay simula pa lang ng isang bagong kabanata. Kung nakakaramdam ka ngayon ng sakit, tandaan mo, hindi ka nag-iisa. Marami ang dumaan sa ganyan, at marami rin ang nakabangon. Ang mahalaga ay hindi tayo susuko. Magtiwala tayo sa proseso, magtiwala tayo sa sarili natin, at higit sa lahat, manalig tayo na may mas magandang nakalaan para sa atin. Kaya sa susunod na marinig mo yung kanta na yan, or maramdaman mo yung sakit, ngumiti ka na lang. Kasi kahit hindi kayo nagkatuluyan, nagkaroon kayo ng pagkakataon na magmahalan. At yun, guys, ay isang biyayang hindi lahat ay nakukuha. Kaya laban lang! Darating din ang tamang pag-ibig para sa'yo.